talk.polonia.net

Skarga cicha, pisk spod krzaka, Łopot skrzydeł rannych ptaka. Zimny wiater go oblodził, Z niedostatku biedny schodzi. Człek na ławce, łach pod głową, Przytuliska stał się zmową. Bo tam w domu nikt nie czeka, Brak i domów i człowieka. Na śmietniku już kolejka, Kromka, bułka i butelka. Makulatur zawin...

Na rzewnej nucie rannych łez. W włosach anielskich ranka. Łzawiącym kiściem pachnie bez, Rozczulon łzą poranka. Wietrzyk miłosną nuci pieśń, Przemyka tuż nad ziemią. Tam u ruczaju zawisł, gdzieś. W rzewnych kaczeńcach drzemią. Wokoło studni, krąg lip, I stary grzbiet żurawia. Głośno narzeka, skrzyp,...

Dwóch gamoni w jednej klasie, Urodzonych w różnym czasie. Po niewczasie się spotkali, I w gamoństwach prześcigali. Pierwszy, został politykiem. Drugi, miernym jest fizykiem. Okulary belfra nosi, Mierne nauki uczniom głosi. Do historii? Nie, nie przejdzie. Gwiazda zaszła, i nie wzejdzie. Za to pierws...

Weż w panieńskie twe rączki kochana, Bukiet kwiatów dziś który zerwałem. Spojrzyj w oczy, tak pięknie od rana, Tak jak wtedy gdy ciebie ujrzałem. Nie ,nie szeptaj bo czasu wymowa, Twego serca najczulszym obrazem. A twa buzia jak róża pąsowa, Jest bez słowa, najczulszym przekazem. Patrz ,skowronek z ...

Poskładane ze złomu archaiczne stwory, Bóstwa czasem przelękłe,anioły, amory. Wystrugany w drzewie ,okiem wieczność chłepta, Zapatrzony z wdzięcznością,w pomyśle adepta Inną bezsens potargał,w klice hołubioną, Stoi w świata marażmie,niczym nieskończona. Póki kornik nie stoczy lub nie stęchnie sama. ...

Bezdrożami, opłotkami, rozsierdzony pędzi wiatr, Wygwizduje nad chatami i w kominach wyje chat. Nadął zaspy na podwórkach, usypawszy srebrny pył, Rozpędzony na przeciągu, uciekło w pole, ile sił. Wcześniej rozwarł siłę pędu, drzwi stodoły, Pędząc w sad. Snopy zboża jak chochoły. Niósł na skrzydłach ...

Wszystko piękne i kochane, Na przyjaźni zbudowane. Więc kierujmy dzieci siły, By kochały lub lubiły. Stare mówi zaś przysłowie, Lepsza przyjaźń niż wrogowie. Gdy się nawet już dwóch kłóci, Bóg się w Niebie bardzo smuci. „Kto się lubi, ten się czubi”, Myśl ta często jednak gubi. Wszystko co się bicia...

Obrus biały z starym wzorem, Wzdłuż na stole, słał półkolem. Stół zciemniony i dębowy, Tchnął wyglądem też wiekowym. Stał wytworny, salonowy, Kształtem kluczy wiolinowych. Nogi, w dębie zgięte zgrabnie, Kibić stołu, grał powabnie. Dwie ogromne szafy, gdańskie, Trzy fotele wiktoriańskie. Sofa w głębi...

Wciśnięta w Krokiew, między Sarnią Skałą, U Kazalnicy stóp poczęta frontu, Wąskim wąwozem zwanymi Kotłami, Sięga, pod grań Giewontu. Toczy łożyskiem potokowe wody, Kłębią się, burzą, wśród stróg kamiennych, Warkoczem piany głazy omiatają Kotłują w nurtach zmiennych, W żyle potoku, stojące kaskady, S...