Walka bez klasy czy walka klas

Widziałeś ostatnio ciekawy film albo byłeś na koncercie? Podziel się wrażeniami.
Vika
Posty: 262
Rejestracja: sob paź 17, 2009 9:30 pm

Walka bez klasy czy walka klas

Post autor: Vika »

Herr Schröder jest nauczycielem niemieckiego, a jego uczniowie nazwali go Korrekturensohn Schröder. Nadanie mu takiej ksywy świadczy o tym, że Herr Schröder i jego uczniowie nie próżnowali na lekcjach, gdyż ksywka jest zgrabnym "hommage" popularnego, choć lekko zwietrzałego epitetu "Hurensohn", czyli skurwysyn. Jednym słowem, skurwysyn korygowania Schröder. Wyjątkowo dobry nauczyciel i kabarecista, którego uwielbia publika gustująca w lingwistycznych żartach.
Podczas któregoś z występów jeden z widzów rzucił dosyć dowcipnym komentarzem, więc Herr Schröder zapytał go o imię. Pasquale (bo takie imię widz nosił) taką oto laurkę dostał za swój błyskotliwy komentarz.
Pasquale, włoskie imię, niby jak wiele imion na tym świecie, a jednak jakże inne. Wypowiadając to imię, to tak jakby wspinać się schodami w górę kaplicy sykstyńskiej, dotykać światła wpadającego przez okna, pisać poemat na każdym schodku, a na samej górze wymalować na suficie freski. Paasquualllleee. Język niemiecki nie nadaje się do tego. Spróbujcie wspinać się na szczyt kaplicy sykstyńskiej wypowiadając Ulf, albo Günter.
Tyle Herr Schröder, a resztę napiszę już po swojemu.
Jak niektórym wiadomo każdy język, czyli nasz także, posługuje się samogłoskami i spółgłoskami. Tych pierwszych jest dużo mniej i są skromną elitą języka. Gdyby ich było więcej, nie byłyby elitą, logiczne. Ich elitarność polega na tym, że są spoiwem/duszą każdego słowa, pozwalają zlepić tłum banalnych spółgłosek w zrozumiałe wyrazy. Problem leży w tym ile tego spoiwa dodamy i tym różnią się języki od siebie. Dlatego w jednych wykonuje się opery, a w innych wydaje rozkazy i pisze instrukcje.
Włosi uwielbiają samogłoski, co spółgłoskom ich przeciętność rekompensują dublowaniem na potęgę. Ot choćby nazwy miast: Civitavecchia, Savona, Verona, Roma, Torino, Ravenna. Piękne, o każdej można napisać pieśń, co jest trudne w przypadku Piły i Gorzowa, a niewykonalne w przypadku Bautzen lub Zossen.
Albo makarony: cannelloni, farfalle, pappardelle, tagliatelle. Kurde bellee…
Włosi bez kleju swoich samogłosek nie potrafią żyć. Nie potrafią do tego stopnia, że upiększają nimi inne języki, mniej tym dobrem obdarzone. Ileż to razy pytając Włocha czy mówi po angielsku, słyszałem - E littelle.
Trochę im zazdroszczę mieszkając w Niemczech gdzie Farfalla to Schmetterling, więc podczas gdy na ich Fiori siadają Farfalle, w Polsce motyle, u mnie na balkonie robią to jakieś Messerschmitty. Dobrze, że w domu mogę sobie pogadać po polsku, który wprawdzie nie jest aż tak obdarowany lekkością bytu jak włoski, ale nie jest też dotknięty syndromem skrawarki metalu, jak niemiecki. Szkoda, gdyż mamy o trzy samogłoski więcej od Włochów, więc można by jakoś dystans nadrobić. Do tego dwie są nosowe i chyba dlatego część narodu ma w nosie ą i ę. A przecież one nie amerykańskie, nie kreolskie, ale nasze, nasze polskie. Nie niemieckie i nie inne, ale nasze, nasze rodzinne. Dlaczemu mi to robicie patrioci od siedmiu boleści?
I tu jest pies pogrzebany, że polskie spółgłoski postanowiły przegonić (w przysłowiowe pizdu) stare elity i patriotycznie zająć należne im miejsce, prawem i sprawiedliwością dziejową pisane. Więc mamy co mamy, spółgłoski szalejom:
Jedzom, pijom, lulki palom,
Tańce, chulanka, sfawola;
Ledwie karczmy nie rozwalom.
Słucham i uginają mi się kolana. Mamy tak piękny język, trzy samogłoski więcej, więc nie pchajcie się proletariackie spółgłoski, ze swoim "om" i "em", bo to tak jakby naszemu językowi wziąć (a nie wziąść) i w pysk strzelić. A my robaczki jeszcze chcemy wspinać się na sam szczyt i naszym ojczystym językiem malować freski, nawet stojąc po kostki w waszym brunatnym błocie.

MoH

vika
Załączniki
12.jpg
12.jpg (4.33 KiB) Przejrzano 10053 razy
Reflex
Posty: 10571
Rejestracja: sob paź 17, 2009 9:37 pm
Lokalizacja: USA
Kontakt:

Re: Walka bez klasy czy walka klas

Post autor: Reflex »

Hmmm. O polskim języku się mówi, że jest trudny, szeleszczący i zgrzytający.
Tuwim żartując udowodnil że jest gladki i cieply: "Mali na polu hulali i pili kakao".
Wloskiego nie znam, ale bez bicia przyznaje, że jest piekny, nawet jeżeli sie go nie zna.
Tylko co u Wlochow jest brzydkie? Chyba nic. O mamma mija :P
ODPOWIEDZ