Po drodze życia.
Drogami życia kroczę,
Podążam uparcie,
Ciężary dnia niosę,
Zwalczając zażarcie.
Pomimo trudu,
Który w poprzek staje,
Omijam ,albo się nie daję.
W burzliwe dni,
W które wiatr porywa,
Są chwile, na których
przegrywam.
Tu mojej naturze rogatej,
Nie ból- strach, jest bratem.
Na przekór,mimo złości,
Uciekam do Boga Radości.
Józef Bieniecki
Miłośći posucha.
Zmartwychwstanie.
Zmartwychwstanie.
W powodzi mgieł, tam w dole płynie wieś,
Na falach morza ,w głębinę płynie gdzieś.
W bezkresie wody i wilgotnej bieli,
Otoczon smutkiem niby beznadziei.
Topi świat cały i ciszą się ścieli,
Na szarość dnia i całunu bieli.
Wyrywa mnie, kościoła dzwonu śpiew,
Oddala smutek,wszelkiego złego gniew.
Na Rezurekcję wiernych kościół wzywa,
Odrzuca precz,czarnej śmierci swąt,
Rozraduj się,Jezus dziś przybywa,
Dzisiaj do Nieba,droga krótka stąd.
Minęły dni,smutku,niepewności,
I nastał dzień ,złocony słońca rosą,
Dzień życia nadziei i radości,
A po nim kroczy,Król Życia-nogą bosą.
Józef Bieniecki
W powodzi mgieł, tam w dole płynie wieś,
Na falach morza ,w głębinę płynie gdzieś.
W bezkresie wody i wilgotnej bieli,
Otoczon smutkiem niby beznadziei.
Topi świat cały i ciszą się ścieli,
Na szarość dnia i całunu bieli.
Wyrywa mnie, kościoła dzwonu śpiew,
Oddala smutek,wszelkiego złego gniew.
Na Rezurekcję wiernych kościół wzywa,
Odrzuca precz,czarnej śmierci swąt,
Rozraduj się,Jezus dziś przybywa,
Dzisiaj do Nieba,droga krótka stąd.
Minęły dni,smutku,niepewności,
I nastał dzień ,złocony słońca rosą,
Dzień życia nadziei i radości,
A po nim kroczy,Król Życia-nogą bosą.
Józef Bieniecki
Chwała Panie Jezu!!!
Chwała Panie Jezu!!!
Gorącym sercem witam Jezu Ciebie,
Razem z chórami Aniołów na Niebie,
Niech Imię Twe będzie wysławione,
Wszystkim w wieczności na zawsze
chwalone.
Witam Cię Jezu,Wielki Zmartwychwstały,
Dla Chwały Bożej i dla Twojej Chwały.
Śmierć Swoją Chryste pokonałeś wiecznie,
Co obiecujesz wszystkim ostatecznie.
Panie chwalimy wszystko co oświecasz,
Blaskiem powstania i Twoim zwycięstwem.
Wszystko co dobre zaraz u nas wzniecasz,
Od dziś panujesz nad ciemności księstwem.
Kroczysz już drogą,nie z ciężarem Krzyża,
Jesteś dla wszystkich i sądem i zbawcą.
Ci którzy zechcą,Krzyż do Ciebie zbliża,
Łączy z wiecznością ,z wiecznej chwały dawcą.
Józef Bieniecki
Gorącym sercem witam Jezu Ciebie,
Razem z chórami Aniołów na Niebie,
Niech Imię Twe będzie wysławione,
Wszystkim w wieczności na zawsze
chwalone.
Witam Cię Jezu,Wielki Zmartwychwstały,
Dla Chwały Bożej i dla Twojej Chwały.
Śmierć Swoją Chryste pokonałeś wiecznie,
Co obiecujesz wszystkim ostatecznie.
Panie chwalimy wszystko co oświecasz,
Blaskiem powstania i Twoim zwycięstwem.
Wszystko co dobre zaraz u nas wzniecasz,
Od dziś panujesz nad ciemności księstwem.
Kroczysz już drogą,nie z ciężarem Krzyża,
Jesteś dla wszystkich i sądem i zbawcą.
Ci którzy zechcą,Krzyż do Ciebie zbliża,
Łączy z wiecznością ,z wiecznej chwały dawcą.
Józef Bieniecki
Dziękuję Kapłanie.
Dziękuję Kapłanie.
Kapłanie swoją wdzięczność Tobie niosę,
Za powołanie na młodości progu.
Prawdę o Bogu usta Twoje głoszą,
Dzięki za ciebie zanosimy Bogu.
Zawsze pokorny ,nieskąpiący czasem,
W modlitwie godnej przykładem swym
świecisz.
Siejesz nadzieję jak słonko nad lasem,
Z ciemności wiecznej budzisz Boże dzieci.
W konfesjonale, wyszeptanych słowach,
Pełne miłości-z przebaczeniem Boga.
Tam na ambonie wygłoszonych mowach,
Po których dobroć ogarnia-nie trwoga.
Za Eucharystię sprawowaną wiernie,
Ojczyżnie naszej głoszone wartości.
Żeś przy niej wytrwał,stawałeś tak dzielnie,
W czasach posępnych bez cienia radości.
Za wszystko Dobry Bóg niechaj nagrodzi,
Prośby zanośmy do Stwórcy naszego.
Niech ciebie kocha-miłością powodzi,
Dusza twa spocznie u stóp Najwyższego.
Józef Bieniecki
Kapłanie swoją wdzięczność Tobie niosę,
Za powołanie na młodości progu.
Prawdę o Bogu usta Twoje głoszą,
Dzięki za ciebie zanosimy Bogu.
Zawsze pokorny ,nieskąpiący czasem,
W modlitwie godnej przykładem swym
świecisz.
Siejesz nadzieję jak słonko nad lasem,
Z ciemności wiecznej budzisz Boże dzieci.
W konfesjonale, wyszeptanych słowach,
Pełne miłości-z przebaczeniem Boga.
Tam na ambonie wygłoszonych mowach,
Po których dobroć ogarnia-nie trwoga.
Za Eucharystię sprawowaną wiernie,
Ojczyżnie naszej głoszone wartości.
Żeś przy niej wytrwał,stawałeś tak dzielnie,
W czasach posępnych bez cienia radości.
Za wszystko Dobry Bóg niechaj nagrodzi,
Prośby zanośmy do Stwórcy naszego.
Niech ciebie kocha-miłością powodzi,
Dusza twa spocznie u stóp Najwyższego.
Józef Bieniecki
Grobowa zaduma.
Grobowa zaduma.
Z grobową ciszą myśli łączę moje,
Swoją zadumę z Duchem Pana dzielę,
W Krzyżu Zbawienia ,dał On życie swoje,
Ja zaś od siebie tak bardzo niewiele.
W grobie Twym widzę sens mego istnienia,
Boga ofiarę, w dziele Jego Syna,
Ciąg wszystkich cierpień,w drodze odkupienia,
Która zawiedzie ku chwale zbawienia.
Jak mam ja Jezu za wszystko dziękować,
Że wielkość Boga tak poniżyć raczył.
Ty wszystkie grzechy obiecał darować,
Byle bym tylko życie Krzyżem znaczył.
Panie nie pozwól by w obranej drodze,
Zły los kaleczył me dobre zapędy.
Niech czas mój życia, ukarany srodze,
Wskaże jak żyć mam i zmierzać którędy.
Dziękuję Jezu-to słowo mizerne,
Więc od dziś pójdę drogą Krzyża Twego.
Niech serce zawsze pozostanie wierne,
Twojemu Prawu -ku szczęściu wiecznemu.
Józef Bieniecki
Z grobową ciszą myśli łączę moje,
Swoją zadumę z Duchem Pana dzielę,
W Krzyżu Zbawienia ,dał On życie swoje,
Ja zaś od siebie tak bardzo niewiele.
W grobie Twym widzę sens mego istnienia,
Boga ofiarę, w dziele Jego Syna,
Ciąg wszystkich cierpień,w drodze odkupienia,
Która zawiedzie ku chwale zbawienia.
Jak mam ja Jezu za wszystko dziękować,
Że wielkość Boga tak poniżyć raczył.
Ty wszystkie grzechy obiecał darować,
Byle bym tylko życie Krzyżem znaczył.
Panie nie pozwól by w obranej drodze,
Zły los kaleczył me dobre zapędy.
Niech czas mój życia, ukarany srodze,
Wskaże jak żyć mam i zmierzać którędy.
Dziękuję Jezu-to słowo mizerne,
Więc od dziś pójdę drogą Krzyża Twego.
Niech serce zawsze pozostanie wierne,
Twojemu Prawu -ku szczęściu wiecznemu.
Józef Bieniecki
Święty Wojciechu!!!
Święty Wojciechu!!!
Męczenniku za wiarę ,święty nasz patronie,
Który życie oddałeś,w głoszeniu,obronie,
Niech nie będzie daremna wiekowa ofiara,
By Bogiem powracała do nas twoja wiara.
W Cholinie pozwolił ofiarę ci złożyć,
Krotnie jej owoce- w Narodzie pomnożyć,
By całymi wiekami twe wracało brzemię,
Chwałę Bożą głosiło uwieczniło imię.
Tak aby śmierć oszczepem w serce ci zadana,
Była znakiem zbawienia,jak śmierć twego Pana.
Poprzez Górę Oliwną,tą Świętego Gaju,
Bóg nam wszystko wybaczył i przyjął do Raju.
Gdy będzie czas trudny-ty święty Wojciechu,
Wspieraj miłą Ojczyznę i broń ją od grzechu,
Od wszelkiego zamętu, pomódl się za nami,
My wierni czciciele do ciebie wołamy.
Józef Bieniecki
Męczenniku za wiarę ,święty nasz patronie,
Który życie oddałeś,w głoszeniu,obronie,
Niech nie będzie daremna wiekowa ofiara,
By Bogiem powracała do nas twoja wiara.
W Cholinie pozwolił ofiarę ci złożyć,
Krotnie jej owoce- w Narodzie pomnożyć,
By całymi wiekami twe wracało brzemię,
Chwałę Bożą głosiło uwieczniło imię.
Tak aby śmierć oszczepem w serce ci zadana,
Była znakiem zbawienia,jak śmierć twego Pana.
Poprzez Górę Oliwną,tą Świętego Gaju,
Bóg nam wszystko wybaczył i przyjął do Raju.
Gdy będzie czas trudny-ty święty Wojciechu,
Wspieraj miłą Ojczyznę i broń ją od grzechu,
Od wszelkiego zamętu, pomódl się za nami,
My wierni czciciele do ciebie wołamy.
Józef Bieniecki
Najjaśniejsza.!!!
Najjaśniejsza.!!!
Gwiazdo moich przemyśleń ,Tobie to pozwolę,
Objąć serce, nadzieję,w wieczystą niewolę.
Gwiazdo na firmamencie,przeczysta ,wspaniała,
Tobie pokłon,cześć,uwielbienia chwała.
Perło pośród Aniołów,niewinna Lilijo,
Dzięki Twojej miłości me nadzieje żyją.
W serca kwitnij ogrodzie,by podatna gleba,
Owoc dobry rodziła ,dla ludzi i Nieba.
Niech Twa miłość Matczyna Naród święci cały,
Dla Matczynej radości i dla Syna Chwały.
Aby pośród narodów przez Ciebie wybrany,
Serca Twego nie zawiódł,był wiecznie kochany.
Spraw o Najjaśniejsza by w Światła ujęciu,
Duchem Świętym człek wzrastał,,już w samym
poczęciu.
Światłem onym rozpalał w sercach wątpiących,
I był jako Krzyż Święty,ogniem gorejącym.
Spraw o Pani Królowo,by kajdan okowy,
Były wszystkich Polaków początkiem odnowy.
Aby mogli zrozumieć,że niewola ona,,
Jest bez mała dwóch wieków dzisiaj
powtórzona.
Ślepcom otwórz oczy ,a dla głuchych stanie,
Jasnogórskie Królewskie do cię zawołanie.
Niech uświęcą co święte,tak,tak,nie niech będzie,
Wypełniają w działaniu synowskie orędzie.
Józef Bieniecki
Gwiazdo moich przemyśleń ,Tobie to pozwolę,
Objąć serce, nadzieję,w wieczystą niewolę.
Gwiazdo na firmamencie,przeczysta ,wspaniała,
Tobie pokłon,cześć,uwielbienia chwała.
Perło pośród Aniołów,niewinna Lilijo,
Dzięki Twojej miłości me nadzieje żyją.
W serca kwitnij ogrodzie,by podatna gleba,
Owoc dobry rodziła ,dla ludzi i Nieba.
Niech Twa miłość Matczyna Naród święci cały,
Dla Matczynej radości i dla Syna Chwały.
Aby pośród narodów przez Ciebie wybrany,
Serca Twego nie zawiódł,był wiecznie kochany.
Spraw o Najjaśniejsza by w Światła ujęciu,
Duchem Świętym człek wzrastał,,już w samym
poczęciu.
Światłem onym rozpalał w sercach wątpiących,
I był jako Krzyż Święty,ogniem gorejącym.
Spraw o Pani Królowo,by kajdan okowy,
Były wszystkich Polaków początkiem odnowy.
Aby mogli zrozumieć,że niewola ona,,
Jest bez mała dwóch wieków dzisiaj
powtórzona.
Ślepcom otwórz oczy ,a dla głuchych stanie,
Jasnogórskie Królewskie do cię zawołanie.
Niech uświęcą co święte,tak,tak,nie niech będzie,
Wypełniają w działaniu synowskie orędzie.
Józef Bieniecki
Chmurzyska.
Chmurzyska.
Gnaj ponure chmurzyska,
Niech pogody nie mącą.
Jak pirackie okręty,
Odgrażają się słońcu.
Artylerii niebieskiej,
Grzmią armaty korsarzy.
Moje skąpe nadzieje,
Gną się w ogniu miraży.
Drzew runęły już maszty,
Wiatr poszerzył zła żniwo.
Jak na morzu bitewnym,
Grzmi już bitwą prawdziwą.
Szopa stoi już w ogniu,
I stodoła na przeciw.
Piorun ogniem kulistym,
Ku chałupie już leci.
Biją nieba armaty,
Nieba pluszczą chmurzyska.
Ogniem nieba błyskawic,
I w niebieskich pociskach.
Morze wyje wzburzone,
Chociaż jakby zelżało.
Ziemia pachnie świeżością,
Oczyszczone nawałą.
Józef Bieniecki
Gnaj ponure chmurzyska,
Niech pogody nie mącą.
Jak pirackie okręty,
Odgrażają się słońcu.
Artylerii niebieskiej,
Grzmią armaty korsarzy.
Moje skąpe nadzieje,
Gną się w ogniu miraży.
Drzew runęły już maszty,
Wiatr poszerzył zła żniwo.
Jak na morzu bitewnym,
Grzmi już bitwą prawdziwą.
Szopa stoi już w ogniu,
I stodoła na przeciw.
Piorun ogniem kulistym,
Ku chałupie już leci.
Biją nieba armaty,
Nieba pluszczą chmurzyska.
Ogniem nieba błyskawic,
I w niebieskich pociskach.
Morze wyje wzburzone,
Chociaż jakby zelżało.
Ziemia pachnie świeżością,
Oczyszczone nawałą.
Józef Bieniecki
Skrzypki.
Skrzypki.
Tęsknotą kwilą me wierne skrzypki,
Na nutkach słodkich poranka.
Młodości dawnej wracają chwilą,
Jak pierwsze kocham-kochanka.
Lasem w poszumie,łąką zieloną,
I modrą taflą jeziora.
Gdy wiatr trzcinami smutno zanuci,
Pieśnią pogodną wieczora.
I tęsknym smyczkiem na fali sosen,
Liściastym tchnieniem gaików.
Gdy ranka wietrzyk strzepuje rosę,
Z modlitwą wiernych strumyków.
We wrotach burzy w struny uderza,
Echo pomnaża je grzmotem.
I bezkresami nieba przemierza,
Zachłysta jego łoskotem.
I zawsze wierny w polu skowronkiem,
W miłosnym słowika trelu.
Kiedy się ziemia upaja słonkiem,
W wieczornym żabim weselu.
Grajcie skrzypeczki, niech słodkim tonem,
Na muzy oddanym pięknie.
Natchnienie chłonie serca wzruszone,
I w zatwardziałości mięknie.
Józef Bieniecki
Tęsknotą kwilą me wierne skrzypki,
Na nutkach słodkich poranka.
Młodości dawnej wracają chwilą,
Jak pierwsze kocham-kochanka.
Lasem w poszumie,łąką zieloną,
I modrą taflą jeziora.
Gdy wiatr trzcinami smutno zanuci,
Pieśnią pogodną wieczora.
I tęsknym smyczkiem na fali sosen,
Liściastym tchnieniem gaików.
Gdy ranka wietrzyk strzepuje rosę,
Z modlitwą wiernych strumyków.
We wrotach burzy w struny uderza,
Echo pomnaża je grzmotem.
I bezkresami nieba przemierza,
Zachłysta jego łoskotem.
I zawsze wierny w polu skowronkiem,
W miłosnym słowika trelu.
Kiedy się ziemia upaja słonkiem,
W wieczornym żabim weselu.
Grajcie skrzypeczki, niech słodkim tonem,
Na muzy oddanym pięknie.
Natchnienie chłonie serca wzruszone,
I w zatwardziałości mięknie.
Józef Bieniecki
Miłośći posucha.
Miłości posucha.
Otocz czułym ramieniem,
Serca,myśli i ducha.
Niech jaśnieją płomieniem,,
Gdy miłości posucha.
Niech miłości marzenia,
W liściach kwiatów szeleszczą.
Na miłości promieniach,
Letnim wiatrem się pieszczą.
Błyska pośród listowia,
Łzawym okiem,słoneczka.
Promyk płochych nadziei,
Mych nadziei dzieweczka.
Okiem wrócą wspomnienia,
Pod baldachem kaliny.
Kwiatu musną usteczka,
Pięknej Polskiej dziewczyny.
W sercach czułość zapiszą,
Piękną pieśnią słowika,
Gdy nad ranem cię cieszą,
Sen wspomnienia przenika.
Moja piękna kalino,
Wzrosłaś piękna jak ona.
Jesteś wspomnień dziewczyną,
Pieśnią mą nieskończona.
Józef Bieniecki
Otocz czułym ramieniem,
Serca,myśli i ducha.
Niech jaśnieją płomieniem,,
Gdy miłości posucha.
Niech miłości marzenia,
W liściach kwiatów szeleszczą.
Na miłości promieniach,
Letnim wiatrem się pieszczą.
Błyska pośród listowia,
Łzawym okiem,słoneczka.
Promyk płochych nadziei,
Mych nadziei dzieweczka.
Okiem wrócą wspomnienia,
Pod baldachem kaliny.
Kwiatu musną usteczka,
Pięknej Polskiej dziewczyny.
W sercach czułość zapiszą,
Piękną pieśnią słowika,
Gdy nad ranem cię cieszą,
Sen wspomnienia przenika.
Moja piękna kalino,
Wzrosłaś piękna jak ona.
Jesteś wspomnień dziewczyną,
Pieśnią mą nieskończona.
Józef Bieniecki