List XXXIX
KSIĘŻNICZKO !SNÓW MOICH CIELESNA OZDOBO
I MUZO WESTCHNIEŃ ,NAMIĘTNOŚCI WRÓŻKO,
SERCA MOJEGO OD ZAWSZE KRÓLOWO,
MIŁOSNYCH ZWIERZEŃ WYSZEPTANYM USZKOM.
NIM SADZA NOCY W TWOIM,TRON OGARNIE,
SENNYM MARZENIEM,KWIATEM NAMIĘTNOŚCI,
OŚWIECISZ SERCA MOJEGO LATARNIĘ,
WYZWOLISZ ZDROJE WSZECHWŁADNEJ MOŻNOŚCI.
I CIEMNEJ NOCY ROSY BĘDĘ SPIJAŁ,
RUSAŁKI RANKA W WŁOSY TWOJE WEPNĘ,
WIERSZEM MIŁOSNYM SERDECZNIE PRZYMILAŁ,
NA USZKO KOCHAM,KOCHAM SŁODKO SZEPNĘ.
A GDY JUŻ NOCY OPADNIE ZASŁONA ,
PĄSOWY UŚMIECH SPOCZNIE NA TWYCH USTACH,
UNIOSĘ TULĄC NA SWOICH RAMIONACH,
POŻĄDLIWOŚCI NAPADNIE ROZPUSTA,
W ZDRÓJ OCZU SPOJRZĘ,PŁONĄCE OGNIKI,
RZĘS TWYCH WACHLARZE MUSKAŁ PIESZCZOTLIWIE,
OGIEŃ UNIESIEŃ ZAPALI W NAS DZIKI,
NA SKRZYDŁACH UCZUĆ POŻEGLUJMY TKLIWIE.
PRZESTRZEŃ ROZPALI NAMIĘTNOŚCI ŻAREM,
UNIESIEŃ OGNIEM GRANICE PRZEKROCZY,
I PŁONĄĆ BĘDZIE UCZUCIA POŻAREM,
A ŚWIAT LEGENDĄ BAŚNI ZAUROCZY.
DAJMY LOSOWI WOLNOŚĆ I NADZIEJĘ,
I UKOŁYSZMY NA ŁONIE NATURY,
NASZEGO ŻYCIA BĄDŻMY CZARODZIEJEM
RZECZYWISTOŚCI ZDEPTAJ SMAK PONURY.
JÓZEF BIENIECKI