Dwór-Dwory Polskie.

Miejsce do publikacji twórczości własnej uczestników Forum (poezja, próby literackie i inne).
jozbie49
Posty: 132
Rejestracja: śr sie 28, 2013 4:29 am

Dwór-Dwory Polskie.

Post autor: jozbie49 »

Dwór - Dwory Polskie

Dwory polskie, powstałe od Baroku, czasów,
Pośród parków osiadłe, rozłożystych lasów,
Były parterowe, nad to rozłożyste,
Wygodne dla mieszkańców, przestronne i czyste.
Wtopione w krajobraz, enklawę sielskości,
Wytchnieniem dla rycerza, ostoją polskości.
Życia kulturalnego, dla młodych szkolnictwo,
Dzieje dziadów, pradziadów, historii dziedzictwo,
Było gniazdem przyjaznym, a wiarą poparte,
Od wieków nad rozwojem sprawowało wartę.
Na dwie części dzieliło się, gospodarczą zwany,
Mieszkalna dla państwa, służbą zamieszkany,
Sień rzucona na przestrzał, kończona salonem,
W formie czworoboku, lub owalnym dzwonem.
Amfiladowo łączona większość jest pomieszczeń,
Intymności skrywało sypialni rozmieszczeń,
Zwane według kolorów, różowe, zielone,
W seledynie, żółte nierzadko czerwone.
Później nazwy zmieniono według potrzeb chwili,
Nowy wchodził porządek, a stary się chylił.
Paradnym zwany salon, jadalnią, pokojami dzieci,
I kancelarią pana - ten, przepychem świecił.
Ściany tapetowe, w możniejszym majątku,
Szlachetnym obiciem zdobion bez wyjątku,
Aż po kosztowny jedwab. Pokoje paradne,
Wykładano klepkami we wzory przesadne,
Tak zwany pawiment. Wystroje z wschodnimi,
Łączono wewnętrznie razem z zachodnimi.
Ściany zdobne w kilimy, ze wschodu zdobyczne,
Dyptyki, pasy kontusie, nie rzadko dziedziczne,
W broń rozmiłowani- myśliwskiej, bojowej,
Poprzez strzelby, szyszaki i szabli rodowej,
Napierśników husarskich, tworzą panopliony,
Ryngraf z Matką Bożą pośrodku, szyszaków ogony.
Które z wojen krzyżackich w szczególności szczegli,
Bo ci Krzyżacy z ręki pradziadów polegli.
Wieszano wizerunki ,królów, bohaterów,
Miniatury malarskie, wyższych oficerów,
Obrazy tematyczne, treści batalistycznej,
Myśliwskie- portreciki o barwie lirycznej.


Meble raczej funkcyjne z surowców krajowych,
Wykończone fornirem orzecha, drzewie mahoniowym ,
Miały służyć mieszkańcom, ogólnie wygodne,
Palisander.
W dostępności, wyglądu, w obsłudze swobodne.
Powodzeniem cieszyły się, ciężkie meble z Gdańska,
Wielkości, barok podkreśla, z pańska.


Zbiory całej rodziny otaczano troską,
Jako tarcze Ryngrafu, czczono z Matką Boską,
Winna dumnej historii swojego Narodu,
Szła odwiecznie pod ręką z dziedzicami rodu.
Gdzie w długie wieczory, jesienne, zimowe,
Wspominano zwycięstwa i wieści hiobowe.
Opowieści związane domowych pamiątek,
Z portretami przodków, wizerunków, świątek.
Dumni z swojej historii w pielęgnacji wiecznej,
Czuli się domownicy wielcy i bezpieczniej.
Drobne często pamiątki, w serwantkach, szufladach,
Wypływały historią w rocznicy paradach.


W każdym polskim krytym, nawet słomą dworze,
Była ducha potrzeba, legła na honorze,
By posiadać zasobne zbiory biblioteczne,
O różnym temacie, a w dziedzictwie wieczne,
Znaleźć można przykłady aż po wschodnie kresy,
Tam się Polski kłóciły z Rosją interesy.
Centralna Polska, szczególnie bogata,
Woluminów tysiące zebrała przez lata.
Głównie w polskim języku, niemieckim, francuzkim,
Wiele też po łacinie, bywało i w ruskim.
Sięgały rękopisy aż po średniowiecze,
Szczególnie troską wzięte, roztaczano pieczę.


Gdyby wrogów nie łapy, nie targały płótna,
Polski, Ona dla wielu, nigdy nie okrutna,
Piękna nasza Kraina, nie traciła ducha,
A każdy by Ją kochał, sercem, czynem słuchał.
Gdyby myśl z Bogiem złączon, wybrać nie musiała,
Nie kłaniała się Niemcom i Rosjan nie chciała,
Łączyła słowa one, które wieszcz stokrotnie,
Jak prorok słał wróżby, współcześnie pierwotne,
Byłaby głową- sercem, w tejże części świata,
Nie dawała głowy w ten czas w ręce kata.
Niech się spełnią wyrocznie lub cząstka ich mała,
Wróci Polsce właściwa, pozycja i chwała.

Józef Bieniecki
ODPOWIEDZ