Pewnego razu, po pewnej łące
Nad samym ranem przed Wielkanocą
skakał zajączek.
Na łące stały poranne rosy,
A nasz Zajączek był raczej bosy.
Nagle na trawie, jak się pośliźnie,
Jak się jajami w pieniek nie gwiźnie,
Jak nie zawyje w wielkiej udręce
Jak się nie zwinie w piekielnej męce.
Huk ponad ziemią po łące się niesie.
A zając drze się, drze się i drze się!
Wszyscy się zbiegli, jak na wyścigi
I każdy patrząc ze śmiechem się dziwi.
Szepczą kurczaczki z pobliskiej wioski,
A także borsuk i cztery nioski,
Kogut ze śmiechu się w trawie tarza,
A z nim wiejskiego pół inwentarza.
Jeleń wraz z dzikiem się popłakali.
Lis z wiewiórkami, aż się zsikali.
Kuna ze śmiechu, to już nie może.
Nawet ze śmiechu polał się orzeł.
Zając ze złością na wszystkich zerka.
Spuchnięte jaja, stłuczona nerka.
Jak tu w te święta rozpocząć pracę?
Jak ja szefostwu się wytłumaczę?
Kto te prezenty wszystkim przyniesie?
Z takimi jajami? To będzie jesień !
Jedno mam jajo fest granatowe
Drugie ? zielono pomarańczowe.
Nie dość, że wstyd, to jeszcze udręka.
I jak beze mnie odbędą się święta?
Nie martw się zając - sowa rzecze -
Co się odwleczecie to nie uciecze.
Spójrz na ten problem z innej strony.
Świat prezentami jest zawalony,
A takie jaja jak Twoje przecie,
To nie ma nikt na całym świecie.
Po za tym chłopie spójrz na około.
Zobacz jak teraz jest tu wesoło:
Żaby rechocą ze stonogą,
żuk ze ślimakiem przestać nie mogą,
kawka na trawce leży i kwiczy,
nawet rosomak śmieje się w dziczy.
Zając pomyślał: - Jaja jak dzwony,
A jednak jestem zadowolony.
Mam już pisanki i radość wokoło,
Gdzie się nie spojrzysz wszędzie wesoło.
Ja jestem Wielki, no i pomocny !
Zając z jajami Wielki i Mocny !
Od dziś będę krzyczał, nawet do maja:
Wesołego Wam życzę ! Ale Jaja !