Czy zwyklej refleksji.
Moja odpowiedz bylaby prosta. Reflex poznaje Polaka po naszym Cycu.
Nieważne gdzie się urodzil, gdzie dorastal i gdzie mieszka, posiada w sobie wiele najbardziej znanych w świecie polskich..cech. Napisalem to z uśmiechem i bez określania tych cech. Kazdy odpowie sobie sam. Probuje go rozbudzić, bo swoim zwyczajem robiąc wszystko na odwrot w sen zimowy zapada na wiosne.
Opinie obiegowe i nie moje. Po prostu, co widzą inni.
Ogolony na łyso, odziany w dres prymityw, albo krótko ostrzyżony osobnik z wąsami, które maskują braki w uzębieniu. Polka – na głowie pasemka, krótki top z dekoltem po kolana, złota torebka, złote buty, złoty pasek. Tak Polki i Polaków widzą inni... Polacy.
/Fragment z kobiecego pisma./
A tu coś z życia....
Jestem w markecie, tym najbliższym mojemu domowi. Stoję w kolejce do stoiska obsługowego, przede mną śmiało ubrana pani. Jakimś cudem nałożyła stroje o kilka rozmiarów mniejsze niż jej kubatura – nie wiem, ale musi to być znakomita bawełna i małe chińskie rączki musiały użyć mocnych nici (nie szykanuję tuszy, a sposób ubrania). Pani trzyma w ręku komórkę i opowiada komuś swoją rozpacz po wyjeździe dziecka na pierwszy obóz. Dochodzi kolejka tej pani, palcem pokazuje co chce – nadal łkając do słuchawki. Ekspedienta idzie do wagi, słychać ryk – „nie ten kawałek pokazałam!”, sytuacja w sumie powtarza się kilka razy. Pani rozmawiając odchodzi z pełnym koszykiem, pytam ekspedientki czemu obsłużyła tą lafiryndę – na co słyszę „proszę pana, przecież to norma”.
Wracam do domu, autobus pełny, chyba jeden wypadł z trasy. Dwa miejsca obok siebie stają się wolne, kobieta z córką wysiada przy onkologii. Siada pani w średnim wieku, a obok niej siada Jej Wysokość Torba – należąca do tej pani. Jakaś kobieta grzecznie pyta – „przepraszam, będę mogła tu usiąść?”, na co pani purpurowieje i syczy „ciężka jest, na głowie sobie nie położę!”. W tym samym autobusie stoi kilku, którzy nie zdjęli plecaków i trącają nimi współpasażerów, ktoś głośno gada przez telefon, ktoś słucha muzyki przez telefon na tyle głośno, że wszyscy słyszymy jaki to gatunek muzyki. Żyjemy w społeczeństwie, nie mieszkamy na pustyni, ale czy to upoważnia nas do traktowania innych z buta i zabierania wspólnej przestrzeni? Czy normą stało się tak jawne pokazywanie, że innych mamy w dupie? Żenujące./
/z polskiego bloga/